سيروز اصطلاحي پزشكي است كه براي توصيف تخريب تدريجي كبد در نتيجه وارد آمدن آسيب مزمن به اين اندام به كار مي‌رود. وزن كبد در حالت معمولي حدود 5/1 كيلوگرم است و بزرگ‌ترين غده بدن محسوب مي‌شود. اين عضو حياتي كبد در قسمت فوقاني سمت راست شكم و پشت دنده‏هاي تحتاني قرار دارد. چنانچه كبد به دليل عفونت مزمن فرسوده شود، در اصطلاح به سيروز كبدي مبتلا شده است.

سيروز علل زيادي دارد. در كشورهاي غربي شايع‌ترين علت آن، مصرف مشروبات الكلي است و در كشور ما درصدي از مبتلايان به هپاتيتB ،‌ C و D ممكن است با اين مشكل درگير شوند. تعداد كمتري نيز به دنبال بيماري‌هاي ارثي مانند فيبروزكيستيك، كمبود آنزيمي به نام 1 ـ الفاآنتي‏تريپسين، گالاكتوزومي و بيماري ذخيره‏اي گليكوژن به سيروز مبتلا مي‏شوند. دو نوع اختلال ارثي نيز مي‏تواند ايجاد سيروز كند كه يكي ويلسون به دليل ذخيره مس و ديگري هموكروماتوز به دليل ذخيره آهن است. در بيماران ويلسوني مس در بافت‌هايي مانند بافت مغز، كليه‌ها و قرنيه رسوب مي‏كند. در هموكروماتوز آهن زيادي جذب مي‏شود و در نسوجي مانند لوزالمعده، پوست، مخاط روده، قلب، غدد داخلي و كبد رسوب مي‏كند. از علل ديگر سيروز انسداد طولاني مدت مجاري صفراوي به دلايل مختلف است. در واقع مجاري صفراوي حامل صفرا از كبد به روده‏ها جهت هضم چربي‌ها هستند.