نقيبي محمودآبادي ترانه*,حسين خان زاهد,شاملوثاني نسيم,تقي زاده ايماني اشكان,دوبختي فرامرز

زنجان، مرکز آموزشي درماني آيت اله موسوي، گروه بيهوشي

زمينه و هدف: هنگام لوله گذاري داخل تراشه از فنتانيل براي جلوگيري از اختلالات هموديناميک استفاده مي شود. از آنجايي که دوزهاي بالاي فنتانيل داراي عوارض جانبي مي باشد، بهتر است از كمترين دوز فنتانيل استفاده شود. از طرفي جهت حصول بيشترين اثر فنتانيل با دوز كم، اين دارو بايد در زماني مناسب تجويز گردد. هدف از اين مطالعه تعيين رابطه بين زمان تجويز دوز كم فنتانيل قبل از لوله گذاري جهت جلوگيري از پاسخ هاي هموديناميک به لوله گذاري مي باشد.
روش بررسي: اين مطالعه يك كارآزمايي باليني بود كه بر روي 120 بيمار با وضعيت فيزيکي  Iيا II درجه بندي انجمن متخصصين بيهوشي آمريکا که تحت عمل جراحي با بيهوشي عمومي بودند و بر طبق جدول اعداد تصادفي انتخاب شدند، انجام گرفت. گروه هاي II، III،IV  وV  فنتانيل با دوز 2 ميكروگرم در كيلو گرم به ترتيب 1، 3، 5 و 10 دقيقه قبل از لوله گذاري دريافت کردند. گروه I هيچ گونه دارويي دريافت نكرد. سپس القاي بيهوشي انجام گرديد. بيماران از راه دهان لوله گذاري شدند. ميزان ضربان قلب، فشارخون سيستوليك، دياستوليك و متوسط يك دقيقه بعد از لوله گذاري ثبت و ميزان اختلاف آن با مقدار پايه سنجيده شد.
يافته ها: گروه III کمترين تغييرات را در ضربان قلب، فشارخون دياستوليك و فشارخون متوسط نسبت به پايه داشت. فشارخون سيستوليك گروه IV با تفاوت اندک نسبت به گروه III، کمترين تغييرات را نشان داد.
نتيجه گيري: بهترين زمان تجويز فنتانيل با دوز كم جهت جلوگيري از واكنش قلبي عروقي بدن به لوله گذاري، 3 دقيقه قبل از لوله گذاري است.

كليد واژه: فنتانيل، دوز، زمان، لوله گذاري

دریافت مقاله: